- Gegevens
- Laatst bijgewerkt: 08 december 2013
Ik ben nu bezig mijn eigen regel te overtreden, die regel is: ‘gij zult een keer per twee weken een blog schrijven’. In Best Value zijn er geen regels, of beter, regels zijn er om te overtreden als het niet anders kan.
Maar goed, donderdag 10102013, over die dag gaat deze blog. Voor mij een prachtige dag, een eerste Best Value bijeenkomst waar ik op de fiets heen kan. Niet 10 uur vliegen naar Las Vegas of een dag van te voren al naar Delft afrijden. Nee gewoon mijn jongste twee dochters naar school brengen, thuis nog een bakkie koffie en dan rustig peddelend naar Hanze Plaza. Ik mag natuurlijk niet te laat komen, die druk is er wel. Ik ben er zo waar als één der eersten en zie al een bekend gezicht. Dat bekende gezicht hoort bij Gard van Hulzen en met hem koffie gedronken en de gevolgen van Best Value op het opvoeden van onze zoons van 14 besproken. Loslaten en geen controle klinkt eenvoudiger dan het is, gelukkig is er het alternatief van luisteren en begrijpen. Niet dat het alternatief altijd even eenvoudig is toe te passen, terugvallen in controle is soms wel erg aantrekkelijk. We prijzen ons gelukkig dat we zoons hebben, want het no control model bij dochters klinkt ons vaders als een schier onmogelijk opgave in de oorschelpen.
We worden richting de grote zaal gedreven. Het valt mij op dat het druk is, mijn inschatting is dat het opkomst percentage boven de 90% is en dat is dominant goed. Na een energie gevend optreden van dagvoorzitter Ebel Jan, ben ik, en met mij de hele zaal, klaar voor Dr. Dean. En die tweede slide … die tweede … de hemelpoorten gaan open … het bewijs staat daar … in grote zwarte letters … op het sneeuwwitte doek … IK kan in de toekomst kijken. Het is niet meer Best Value Procurement, nee er staat glashelder Best Value Aproach, dat zich in het Nederlands laat vertalen tot:
Best Value Aanpak
YES! Ik wist het, ik wist het. In alle stilte juich ik rennende door de zaal, raak in extase, spring meerdere gaten in de lucht. Kortom van de rest van de keynote speech van Dr. Dean krijg ik niet al te veel meer mee. Langzaam maar zeker land ik weer op de aarde, gelukkig wordt alles opgenomen door jongens van lucht en kan ik de speech van Dr. Dean later nog eens in alle rust bekijken.
Ik ben toe aan een virtuele gelukdans, en wordt op mijn wenken bedient door de tweede spreker. Het hele verhaal van Gerrit-Jan van der Pol gaat over dansen; de opdrachtnemer die leidt. De opdrachtnemer die niet meer bedremmeld met de pet onder de arm als een muurbloempje toekijkt hoe de principaal de show steelt, nee de principaal kijkt nu werkloos toe hoe ON en OG samen de show stelen met gewaagde innovatieve heupbewegingen. En ja hoor, dat kan allemaal met de Best Value Aanpak.
Daarna een korte lunch, het programma is wat uitgelopen en om weer in pas te komen moeten we wat sneller eten. Dus minder tijd om te netwerken. Op naar Garmerwolde. Een spannend bezoek voor mij. Ik wis namelijk dat de NOS daar ook heen ging en laat ik nu net in mijn twee voorgaande blogs een aanbesteding van de NOS als uitgangspunt hebben gebruikt. Natuurlijk wel anoniem, maar hadden de heren van de NOS er niet doorheen geprikt? Ik ben er maar voetstoots vanuit gegaan dat zij mijn blog hebben gelezen, terwijl ik natuurlijk beter weet. Volgens Google analytics wordt mijn blog op twee plaatsen gelezen en laat dat nu toevallig die ene plaats de plaats zijn waar ik woon en de andere de plaats waar mijn webdeveloper woont. Die metrics spreken duidelijke taal. Ik heb de kaakjes, wat dit onderwerp betreft, tcoh wel stijf op elkaar gehouden tegenover de inkopers van de NOS.
Bij terugkomst in Hanze Plaza gauw een slok koffie het maag darmkanaal in en hop hop hop in galop naar de coachsessie met Dr Dean. Daar heerste een serene rust, de vragen werden om de beurt gesteld, Dr. Dean gaf rustig antwoord en er ontspon zich zo af en toe een uiterst beschaafde discussie. Het antwoord van Dr. Dean op de vraag van Willem Hermsen was ik nog eens rustig aan het herkauwen toen ik opeens mijn naam hoorde. Huh, was ik nu al aan de buurt. Ja hoor, er werd een vraag overgeslagen, waarom weet ik niet en ik heb ik me er verder ook niet druk om gemaakt. Ik moest los. De coachsessie vloog voorbij en was erg leerzaam. Gelukkig zat er een notulist ijverig mee te schrijven en weet ik dat alle vragen met antwoorden in het eenmalige luchtige Best Value magazine komen te staan. Dat wordt een propvolle uitgave met waarschijnlijk veel tekst, mooi plaatjes en schitterende cartoons.
En tot slot de bevrijdende borrel, ik moet zeggen, daar was ik wel aan toe. Aan de toog met de dagvoorzitter, een workshopleider, de schrijver en een bezoeker uit Haren de dag geëvalueerd. De één nog lyrischer dan de ander, het gerstenat stroomde overvloedig en maakte de tongen los. Na een geslaagde dag mocht ik weer rustig huiswaarts fietsen, heerlijk!
